Σωπαίνουν, αφουγκράζονται και δεν ακούνε
τίποτα παρά μονάχα τη
σιωπή τους...
Οι φίλοι μου
διπλά
τρίδιπλα
προδομένοι
ακολουθούν τα
φεγγάρια τους.
Ολομόναχοι
με την ψυχή στα
δάχτυλα
στα χείλη
στα ρουθούνια
τη συντριβή τους
λιτανεύουν.
Λάμπει το πριόνι
στο μεδούλι τους
θολά ποτάμια
καλύπτουν τις κόρες των ματιών τους.
Με πόνο
με πόνο
στη στάχτη ρίχνουν
ό,τι ωραίο αγάπησαν
με πόνο θέτουν την
αποστροφή και τη ντροπή τους
σε θέα κοινή.
Μιλούν για τη
μεγάλη ήττα
για την πνιχτή
ήττα που τους ματώνει
κι άλλο μη
θέλοντας πάντα
σπίθες μονάχα
άπτερες νίκες
παιδιά να
παρελαύνουν στον ορίζοντα
σωπαίνουν
αφουγκράζονται
και δεν ακούνε
τίποτα
παρά μονάχα τη
σιωπή τους.
Δημήτρης Α.
Δημητριάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου